Çocuk tutuklanmış ve mahkemeye çıkartılmış.
Kararı vermeden önce hâkim çocuğu da duymak ister.
Hâkim: ′′ Neden çaldın?
Çocuk: ′′ Ekmeğe ihtiyacım vardı.
Hâkim: ′′ Çalmak yerine ekmek alamadınız mı?
Oğlan: ′′ Satın alacak param yoktu “.
Hâkim: ′′ Ailenden para isteyebilirdin ′′
Oğlan: ′′ Evde sadece annem var. Annem hasta ve işsiz. Sırf bunun için biraz ekmek ve peynir çaldım. ‘ ‘
Hakim: ′′ Sen küçüksün, normalde işin de yok ′′
Oğlan: ′′ Yıkama üzerinde çalıştım. Bir hafta önce anneme hizmet etmek için izin aldım ve bu yüzden kovuldum. ′′
Hâkim: ′′ Yardım isteyecek yeriniz, kimseniz yok muydu? ′′
Oğlan: ′′ Her gün evden çıktığımda herhangi bir iş için eleman arayan en az elli adresle iletişime geçiyorum ama başarısız. Sonunda hırsızlık yapmaya karar verdim. ′′ ′′
Çocuğun ifadesinin ardından hâkim kararını açıkladı:
-” Çalmak, özellikle EKMEK çalmak çok utanç verici bir suçtur. Ve işte hepimiz bu suçtan sorumluyuz. Bu odadaki herkes ve ben de bu suçtan sorumluyum.
O zaman tüm mahkeme katılımcıları 10. $ ile ′′ ceza ′′ alacak. Siz her biriniz 10 $ gönderene kadar kimse mahkeme salonundan ayrılmayacak.
Hâkim de 10 $ ‘ ını verdikten sonra aç çocuğu polise teslim eden markete de 1,000 $ para cezası verdi.
Kararı duyduktan sonra çocuk gözyaşlarını tutamadı ve ikinci karar okunurken hâkimi görünce heyecanlandı.
Hâkim gözyaşlarını saklamaya çalışarak salonu terk etti. Hâkimin son sözleri bunlardı:
-“Bir kişi EKMEK çalarken yakalanırsa, o cemaatin, toplumun, devletin tüm insanları utanmalıdır”.
