Bir hastane odasında sabahlayıp gün doğumunu izlemek... Hava daha aydınlanmadan hastaneye akın akın gelen insanlar, hepsi sağlık peşinde.
Merhaba, çok kıymetli güzel insan! Son yıllarda insanların daha da yozlaştığını görüyorum. Bu durumdan da kimse rahatsız değil.
Bu gidişat nereye? Nerede dur denecek? Nasıl olacak? Hiçbirimizin bilmediği gibi, ben de bilmiyorum. Yarına nasıl uyanacağız, uyanabilecek miyiz? Çocuklarımızın geleceği ne olacak? İçimizde huzursuzlu...
Biyolojik yaşım kırk beş. Annelik yaşım yirmi altı. Yani gençliğin baharında bir anneyim.Her şeyi çocuklarımla birlikte yaşayarak öğrendim.Öğreniyorum.
Hepimizin zaman zaman hissettiği bir duygudur yalnızlık.Kimsesizlik, boşluğa düşme. İnsanız çünkü.
Aslında özel günler kutlamak pek tarzım değil lakin günün anlam ve önemine binayen yazmak istedim. Yaşanan acı olayın tekstil fabrikasında gerçekleştiği için. Ben de tekstilin içinde bulunduğum için....
Bu bağlantı sizi https://www.genccivrilgazetesi.com dışındaki bir siteye yönlendiriyor.